Yapı topluluğunun merkezini oluşturan cami, 1471-72’de tamamlanmış. Caminin yanındaki diğer yapıların inşası devam ederken, kendisi sefere çıkmıştır. Külliyenin birçok binası zaman içindeki istimlaklar sırasında tahrip edilmiştir. Külliyenin batısında bulunan medrese 1930 yılında İstanbul Belediyesi tarafından yıkılmıştır. Doğu kısımda kalan çifte hamamın kadınlar ve erkekler kısımları 1958 yılındaki Menderes istimlakları sırasında yok edilmiştir. Yine aynı dönemdeki istimlaklar sırasında hazirenin bir kısmı yıkılmıştır. Bugünkü hazire duvarı büyük ölçüde geri çekilmiş bir duvardır. Avlu duvarı ve çeşme epey bir alandan geri çekilmiştir. Simerd çavuş ve Oğlanlar Tekkesi’nin türbe, sebil ve çeşmesi de cami avlusuna taşınmıştır. Cami ise 1935 yılında mimar Vasıf egeli tarafından onarılmıştır. İstanbul’un fethinden sonra İstanbul’da Bursa tipinde inşa edilmiş üç camiden biridir. İki fonksiyonlu Bursa Okulu üslubundadır. Camii plan olarak kıble yönünde iki kubbe peş peşe yapılmıştır. Bu caminin ana iç mekanıdır.
Tüm Osmanlı dini yapılarında olduğu gibi kare plandan kubbeye geçişlerde pandantifler kullanılmıştır. Yine ana mekanın sağında ve solunda iki ayrı bölüm inşa edilmiştir. Bu bölümlerde iki küçük kubbe bulunur. Erken Osmanlı döneminde yapılan camilerde ki bu mekanlarda dini kaynaklı diğer fonksiyonlar için kullanılmıştır. Caminin inşası almaşık yapı tipindedir. Almaşık yapı demek duvarların bir sıra taş iki sıra tuğla, olarak yığma şeklinde örülmesidir. Cephelerde iki kat pencere vardır. Üstteki pencereler yuvarlak ve açılmazdırlar. Alt pencereler ise dikdörtgendir ve dışa açılır. Sütunlar farklı yüksekliktedir. Bu tür yapılarda o dönemde malzeme bulma sorunlarından dolayı farklı malzemeler kullanılmıştır. Son cemaat yerinin önünde 2 küçük mihrap vardır. Portali mermerden yapılmıştır. Sade ve yüksektir. Pencerelerde vitray kullanılmamıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder